نویسنده : سعید حاجی پور
اولا : بابت طولانی بودن این مطلب عذر خواهی می کنم، چون خودم همچین از مطالب بلند استقبال نمی کنم ولی گاهی از اوقات چاره ای نیست ..... در این مدت همیشه سعی داشتم بیشتر پیرامون روحیه انقلابی بنویسم، اما فرصت نمی شد و شاید بهتر بگویم که ذهن یاری نمی کرد! طبق معمول ایام امتحانات هر وقت حس درس خواندن به سراغم می آید، 5 دقیقه ای سری به کتابخانه ام می زنم تا حس درس خواندن بر طرف بشود. کتابخانه ای کوچک اما پر بار و دوست داشتنی! این بار در پاسی از شب که در حال جستجو در قفسه های بالای کتابخانه بودم کتابی را یافتم که بعد از مطالعه ی آن چند ساعتی به فکر فرو رفتم و حاصل تفکرش شد این مطلب از وبلاگ که بعد از غیبت چند روزه تقدیم حضورتان می شود. با آنکه با ادبیات کمونیستی و مارکسیستی کمی آشنایی دارم و چندی پیش به اجبار (برای یک تحقیق دانشجویی) نیم متری کتاب کمونیستی خوانده بودم ( اگر کتاب ها را روی هم می گذاشتیم نیم متری می شد) و کابوس های شبانه ام جبر تاریخ و ابزار تولید و حزب و کارگر و امثالهم شده بود، خواندن این کتاب عجیب مرا متعجب کرد. کتاب کوچک قدیمی با قیمت 10 ریال با آن کاغذ های کاهی و خط های ریز که سرشار از درس بود برای من! برای کسانی که ادعاهای زیادی داریم اما در میدان عمل .......!!! از جمله سوال های اصلی ام در مطالعه ی تفکر مارکسیسم و شکل عینی آن، کمونیسم و سوسیالیسم، این بود که چگونه با شعار "دین افیون توده ها است" بخش اعظمی از جهان کتاب مارکس برایشان می شود کتاب مقدس و زیر پرچم این تفکر می روند؟ چطور انقلابیون بزرگی در این راه تلاش و کوشش می کند و حکومت های بزرگ و منسجمی تشکیل می دهند؟ با چه انگیزه ای و با چه نیرویی پیش می روند؟ آب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم یار در خانه و ما گرد جهان می گردیم جواب همه ی این سوال ها در کتاب کوچکی در کتابخانه ام بود و من نمی دانستم! " درباره اخلاق انقلابی" ـــ رفیق هوشی مین این بنده خدا( هوشی مین) با آن چهره ی خندان و مهربانش از رهبران کمونیست ویتنام بوده و یک مدتی هم رئیس جمهور، و این کتاب گفته های او پیرامون اخلاق انقلابی! هرچه خواستم تلاش کنم که برداشت های خود را بنویسم و مفاهیم را بهتر انتقال دهم و تلنگری بزنم بر روحیه ی انقلابی مان نشد که نشد! بهتر است خود بخوانید آنچه این پیر سفر کرده می گوید پیرامون اخلاق انقلابی! و شاید همان حسرتی که در من ایجاد شد در شما هم پدیدار گردد. از کل کتاب برخی مطالب مهمتر و جذاب تر را برایتان نوشته ام. بخوانید و تفکر کنید و نظر بدهید!!! ــ انقلاب کردن، تبدیل جامعه کهن به جامعه ای نوین بسیار با شکوه است ولی در عین حال وظیفه بسیار سنگینی است که یک مبارزه سخت و پیچیده، مشکل و طولانی و خستگی ناپذیر را می طلبد. با چنین بار سنگینی، تنها یک انسان پر قدرت می تواند یک مسافت طولانی را بپیماید. یک انقلابی باید دارای یک پایه محکم از اخلاق انقلابی باشد تا بتواند این رسالت پر شکوه را به انجام رساند. ــ همه ما با تولد و پرورشی که در جامعه کهن پیدا کرده ایم، در سطوح مختلف بقایای آن جامعه را در تفکر و عادات خود به همراه داریم. بدترین و خطرناک ترین بقایای جامعه کهن فردگرایی است که بر ضد اخلاق انقلابی عمل می کند. کمترین اثری از بقایای فرد گرایی در اولین فرصت رشد می یابد، روی پاکدامنی انقلابی را با گرد و خاک می پوشاند و اجازه نمی دهد که ما از صمیم قلب برای منظور و هدف انقلابی خود مبارزه کنیم. ــ برای رهایی از بقایا و اثرات بد جامعه کهن و جایگزین کردن معرفت انقلابی، ما باید سخت مطالعه کنیم، بیاموزیم و خود را اصلاح کنیم تا پیوسته ترقی نماییم. ــ کوشش جدی در جهت آموختن مارکسیسم و به کار بردن مداوم انتقاد و انتقاد از خود برای بالا بدن سطح معیار های ایدئولوژیک و پیشرفت در کار فردی و مشترک با رفقا یکی از اصول اخلاق انقلابی است. ــ بعضی از رفقا یک سری کتب مارکسیسم را حفظ می کنند و خیال می کنند که دیگر مارکسیسم را از هر کس دیگری بیشتر درک کرده اند. اما زمانی که با مسائل مشخص عملی روبرو می شوند یا از خود حرکتی مکانیکی نشان می دهند و یا به کلی گیج می شوند. گفتار آنها مطابق کردارشان نیست. آنها کتب مارکسیم می خوانند ولی روح انقلابی و پرولتری آنرا جستجو نمی کنند. آنها فقط می خواهند معلومات خود را به رخ دیگران بکشند، نه اینکه آنرا در عمل انقلابی به کار برند. این نوعی از فردگرایی است. ــ اخلاق انقلابی از آسمان نمی بارد، بلکه از درون پشتکار و مبارزه روزمره تکامل پیدا می کند. مانند عاج هرچه بیشتر صیقل پیدا می کند درخشنده تر و زیباتر می گردد.
