نویسنده : سعید حاجی پور
اگر شما جوانان نگاه به قله های آرمانی را کنار بگذارید، برآیند غلطی به وجود خواهد آمد. برآیند آرمان گرایی شما و چالش مسئولان با مصلحت ها، برآیند معتدل و مطلوبی خواهد شد؛ اما اگر شما هم دنبال مصلحت گرایی رفتید و گرایش مصلحت اندیشانه ـ یعنی صد در صد با واقعیت ها کنار آمدن ـ وارد محیط فکری و روحی دانشجو و جوان شد، آن وقت همه چیز به هم میریزد و بعضی آرمان ها از ریشه قطع و گم خواهد شد. دانشجویان نباید آرمان گرایی را رها کنند.
باید غالب بدنه ی دانشجویی کشور، مجموعه ای متعهد و دارای احساس مسئولیت نسبت به آرمان های دانشجویی باشند. یکی از این آرمان ها مسئله ی علم است؛ دومی عدالت خواهی است و آرمان سوم، آزاد اندیشی و آزادی خواهی است.
آزادی خواهی و آزاد اندیشی نباید فقط منحصر در معنای محدود سیاسی تلقی و معنا شود. آزاد اندیشی یعنی آزادانه فکر کردن؛ آزادانه تصمیم گرفتن؛ ترجمه ای، تقلیدی و بر اثر تلقین دنبال بلندگوهای تبلیغاتی غرب حرکت نکردن. لذا شامل علم، معرفت، مشی سیاسی شعارها و واژه ها و خواسته های متعارف سیاسی و اجتماعی هم می شود.
مقام معظم رهبری
