نویسنده : حسین ذولفقاری
اگر کمی دقت کنیم پول می تواند دو نوع جایگاه را در زندگی بشر داشته باشد که هر کدام نتیجه دو نوع تفکر کاملا متضاد بوده و موضوعیت داشتن هر یک می تواند زندگی بشر را تغییر دهد. شاید عجیب به نظر برسد ولی حقیقت دارد.
تفکر اول: سعادت یعنی ثروتمند شدن، در نتیجه پول در جایگاه هدف قرار گرفته و تمام اعمال فرد از جمله دین ، کار ، خدمت و ... وسیله ای برای رسیدن به پولتعریف می شوند.
تفکر دوم: سعادت یعنی رضایت خدا، که در جایگاه هدف قرار گرفته و این بار پول، کار ، خدمت ، رفاقت و ... وسیله ای برای رسیدن به آن تعریف می شوند.
حال به بررسی این دو نوع تفکر می پردازیم. اگر پول را به عنوان هدف زندگی خود انتخاب کنیم از تمام فرصت ها در جهت رسیدن به آن استفاده می کنیم. دین و خدا را برای پول می خواهیم. این جمله بر سر زبان ما خواهد بود که اگر پول داشته باشی همه چیز داری. برای کسی که پول بدهد کار می کنیم و به کسی که پولدارتر باشد بیشتر احترام می کنیم. همیشه طوری کارهایمان را ترتیب می دهیم که به بیشترین سود برسیم و آن را اساس برنامه ریزی های شرکت ها قرار می دهیم. کسی که پول ندهد به کارش رسیدگی نمی کنیم. اگر فرصتی برای پولدار شدن پیش بیاید که نتیجه آن خیانت به هموطنان باشد از آن استفاده می کنیم مثلا احتکار می کنیم، چه مرکبات چه دلار. تا می توانیم پول را در بانک ذخیره می کنیم و فراموش می کنیم آیه قرآن را که می فرماید : «... کسانی که زر و سیم را گنجینه می کنند و آن را در راه خدا هزینه نمی کنند پس آنان را به عذابی دردناک خبر ده.». ( توبه- آیه 34)
در چنین زندگی معنای حقیقی کلمه money نقش بسته است. moneyیک کلمه یونانی است به معنای « خدا ». اگر کمی ریزتر شویم شاید عمری را صرف این کرده ایم که چطوری به پول بیشتری برسیم به هر قیمتی. آن هم در عمر محدود 60-70 ساله این دنیا.
اما اگرتفکر دوم را در زندگی خود قرار دهیم، آنگاه پول در آوردن دغدغه زندگی ما نخواهد بود البته وظیفه خود می دانیم که برای زندگی به دنبال کسب پول برویم چه بسا پول بسیار بدست آوریم منتها بدون استرس و دیگر به دنبال ربا و رشوه و احتکار و ... نمی رویم. اگر کسی پولی نیاز داشت به راحتی و با علاقه به او کمک می کنیم . به دنبال تولید محصولات با کیفیت بیشتر می رویم نه سود بیشتر. دیگر فرزندمان را به خاطر این که ضرری مالی به ما وارد کرد تنبیه بدنی که فعلی حرام است نمی کنیم. وسط کیسه های سیب زمینی ، از سیب زمینی های کوچک بی کاربرد پر نمی کنیم. و در یک جمله برادر بودن مومنان با این تفکر معنا می شود.
